Mohammed Abdelkrim El Khattabi volledige
naam:
Werd geboren 1880 te Ajdir in de rif
gebergte en stierf op 6 februari 1963 te Caïro Egypte.
Hij was een Marokkaans leider der Rifstammenin
de bevrijdingsstrijd van de Riffijnen tegen de Spanjaarden en de Fransen.
Zijn vader was een islamitischegeleerde.
Hij gaf zijn zoon islamitisch onderwijs en daarna stuurde hij hem naar de universiteit van Fes om daar Arabisch en
islamitische wetenschappen te bestuderen. Later studeerde Mohammed in Salamanca
aan een Spaanse universiteit waar hij zijn diploma rechten behaalde.
Aanvankelijk werkte hij voor een
Spaans tijdschrift El
Telegrama del Rif, waarin hij artikels schreef. Later werkte hij als
rechter in Melilla. Ook onderwees hij Arabisch en Riffijns aan Spaanstaligen.
Mohammed Abdelkrim El Khattabi is
geboren in een tijd dat het Marokkaanse bestuur erg corrupt was. De heersers
streefden persoonlijke rijkdom na. Maar opstanden in een aantal streken
verzwakten het bewind en Marokko raakte
politiek verdeeld in twee delen: het Blaad
El Makhzan, wat het land van de overheid betekent, en Blaad Es Siba, wat het land van
de niet-organisatie betekent.
De Marokkaanse Sultan kon
zich niet meer tegen die rebellen verdedigen
en het was slechts een kwestie van tijd eer hij definitief verslagen zou
worden.
Marokko werd
vervolgens een protectoraat, verdeeld tussen twee koloniale machten; in de
Rif bereidde men zich voor de Spanjaarden tegen te houden. Maar de Spanjaarden
veronderstelden dat ze de Riffijnen niet gemakkelijk zouden kunnen onderwerpen.
Daarom boden de Spanjaarden politiek gevoelige functies aan de vader van
Abdelkrim El Khattabi in zijn functie van Riffijnse stamleider om hem gunstig
te stemmen en een samenwerking aan te gaan. Maar de vader van Abdelkrim El
Khattabi accepteerde dat niet. De Spanjaarden verboden vervolgens Abdelkrim El
Khattabi als rechter in Melilla te werken en hielden hem één jaar vast met als
officiële reden dat hij te Duitsgezind zou zijn. Maar zijn vader bleef strijden
tegen de Spanjaarden, tot hij vergiftigd werd.
Het begin van
de opstand
Mohammed Abdelkrim El Khattabi was dus de opvolger
van zijn vader als stamleider en daarom begon hij als negenendertigjarige zich
erop voor te bereiden de Spanjaarden te verdrijven. Hij was als Spaans
ambtenaar ontslagen omdat hij zich in geschriften te Duitsgezind had opgesteld.
Aanvankelijk was de strategie van de Spanjaarden
tegen de Riffijnen gebaseerd op een langdurige geleidelijke verovering.
Verscheidene Riffijnen onder wie Mohamed Amezian
voerden een bloedige oorlog tegen de Spanjaarden. Maar de Spanjaarden
konden de westelijke en oostelijke Rif onder controle krijgen en veel Riffijnse
stammen gaven het op tegen de Spanjaarden wegens de overmacht aan manschappen
en dus bleef dankzij de succesvolle strategie van Abdelkrim El Khattabi de
middelste Rif buiten het gezag van Spanje, terwijl negentig procent van de Rif
al bezet was.
De opstand van Abdelkrim
Mohammed Abdelkrim El Khattabi liet de Spanjaarden
weten dat hij een staat aan het stichten was en dat ze de onafhankelijkheid van
zijn republiek moesten erkennen om oorlog te vermijden. Maar de Spanjaarden
weigerden een onafhankelijke staat te erkennen; autonomie onder het gezag van Spanje kon
wel maar dat accepteerde Abdelkrim niet. De Spaanse generaal Manuel Fernández Silvestre y Pantiga beweerde dat Spanje zonder
moeite overal in de Rif kon ingrijpen en hij besloot de Beni Ouaryaghel aan te
vallen en er zelfs muntthee in het huis van Abdelkrim
te gaan drinken, of hij dat zou willen of niet.
Na de Spaanse weigering de onafhankelijkheid te
erkennen bereidden de Riffijnen in 1921 een aanval voor op Annual, de voornaamste basis van de
Spanjaarden, waar generaal Silvestre gelegerd was. Mede dankzij het militair
inzicht van Abdelkrim konden de Riffijnen de militaire basis op 21 juli omsingelen (Slag om Annual). De Spanjaarden probeerden tevergeefs te
ontsnappen aan de aanval. Een Spaans generaal en twintigduizend man werden door
zijn leger gevangen genomen. De in paniek vluchtende Spanjaarden werden tot aan
zee opgejaagd. Tijdens deze drijfjacht werden tussen de vijftien- en
twintigduizend Spanjaarden gedood. Alphonso XIII zou
hebben gezegd dat zijn troon om zeep was geholpen.[1] Een Britse politicus zei
dat in Anwal het Europese kolonialisme
werd gebroken.
Abdelkrim stichtte in 19 september 1921 in Ajdir een
Riffijnse staat (de Confederale Republiek van de Stammen van de Rif)
waarin hij Riffijnse stammen verenigde. Na zijn overwinning in Adhar Oe Baran tegen
de Spanjaarden vatten de passieve Riffijnse stammen de hoop de Spanjaarden te
kunnen verslaan en begon de legende van de onverslaanbare Spaanse soldaten te
verdwijnen. De Riffijnen sloten zich vervolgens steeds vaker aan bij de beroemde
leider die als bijnaam De
veroveraar kreeg: Mohammed Abdelkrim El Khattabi.
Dankzij de overwinning en het uitroepen van de onafhankelijkheid werd
Abdelkrim een beroemde vrijheidsstrijder, wiens foto's werden gepubliceerd in Afrika en Klein-Azië. Zijn militaire tactieken werden naderhand overal
ter wereld vaak gebruikt in de onafhankelijkheidsstrijd. Zo hebben de Vietnamezen op de manier van Abdelkrim een guerrillastrijdgevoerd tegen de Amerikanen.
Na deze overwinning werden er stakingen in Spanje
georganiseerd. De regering viel uiteen en na de staatsgreep van Primo de Riviera, besloot
deze naar vredesbesprekingen met Abdelkrim te streven. Maar het leger werkte
dit tegen en daarom vertrok hij persoonlijk om tegen Abdelkrim te strijden in
een oorlog van honderdtwintig dagen. De Spanjaarden trokken zich naar de kust
terug terwijl Abdelkrim wereldberoemd werd. Na die slag zei de Spaanse generaal de Shumpra: De Riffijnse kwestie kost ons te veel.
Daarom trekken we ons terug naar de kust bij Ceuta en
de Rif zullen we niet ingaan.
De samenwerking om Abdelkrim te
verslaan
Na de crises van de Spanjaarden
en de versterking van Mohammed Abdelkrim El Khattabi's republiek vreesden de
Fransen dat ze aan de beurt zouden komen, vooral omdat deAlgerijnen de Fransen in Algerije begonnen
te irriteren. De Fransen besloten in te grijpen.
Ze hielden zich aanvankelijk
neutraal tegenover Mohammed Abdelkrim El Khattabi. Maar heimelijk probeerden ze
de Riffijnen tegen Mohammed Abdelkrim El Khattabi op te zetten door te beweren
dat de islam het verbiedt om in het leger van
Mohammed Abdelkrim El Khattabi te strijden.
De Riffijnen beklommen de bergen
waarbij ze in 1925 het Franse leger ontmoetten. De
Fransen zetten al hun wapens en vliegtuigen in en haalden extra manschappen uit
Frans-Algerije. In korte tijd vielen ongeveer zeventig militaire bases in
handen van de Riffijnen en werden er een paar Franse generaals na elkaar
vervangen. Maar ze konden niet veel bereiken zonder onschuldigen te vermoorden
waardoor veel stakingen tegen de strategie van Frankrijk ontstonden.
Dat versterkte de oppositie in Frankrijk en regering na regering viel uiteen.
Frankrijk bagatelliseerde zijn nederlagen, zeggende dat de meeste doden Noord-Afrikanen waren,
terwijl er niet veel Fransen sneuvelden.
De Fransen merkten op dat
Mohammed Abdelkrim El Khattabi niet alleen Marokko wilde bevrijden, maar de hele Arabische wereld. Hij bedreigde alle Europese
koloniale machten in de Arabische wereld, zodat zelfs Groot-Brittannië zich zorgen maakte over het Midden-Oosten.
Verzwakking leger el khattabi
Mohammed Abdelkrim El Khattabi
kreeg geen steun voor een algehele Arabische strijd tegen de koloniale machten. De Fransen en de Spanjaarden gingen met
elkaar samenwerken en zo kregen ze in het geheel ongeveer één miljoen soldaten
bijeen. Mohammed Abdelkrim El Khattabi verzwakte dusdanig dat hij ze niet meer
af kon weren.
Gebruik verboden wapens
Chemische wapens werden gebruikt zonder
onderscheid te maken, duizenden verloren het leven. Mohammed Abdelkrim El
Khattabi besefte dat zijn leger, dat uit ongeveer twintigduizend soldaten
bestond, bijna vernietigd was. Met primitieve wapens begon men niets tegen de
moderne wapens en enorme koloniale leger met ongeveer een miljoen soldaten.
Overgave Abdelkarim
Abdelkrim veronderstelde dat de
Fransen minder wraakzuchtig dan de Spanjaarden zouden zijn en daarom besloot
hij zich in 1926 aan de Fransen over te geven. De
Fransen hebben hem naar hun verre kolonie Pondicherry in India en later naar het eiland Réunion (in de Indische Oceaan, tussen Madagaskar en Mauritius) gestuurd. Na twintig jaar besloten de Fransen hem
in 1947 naar een paleis in Nice over te brengen. Maar Abdelkrim kon
ontsnappen en werd als asielzoeker in Egypte ontvangen.
Daar zou hij met depan-Arabisten samenwerken en het bureau Maghrib Arab een grote bekendheid geven.
onafhankelijkheid van Marokko
De fameuze slagzin
We willen vrij en onafhankelijk leven zodat
niemand buiten Allah ons mag regeren!
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen